HTTP/2 (หรือ HTTP version 2) เป็นโปรโตคอลสำหรับการส่งข้อมูลระหว่างเว็บเซิร์ฟเวอร์กับไคลเอนต์ (เบราว์เซอร์) ซึ่งพัฒนาต่อยอดมาจาก HTTP/1.1 เพื่อแก้ปัญหาประสิทธิภาพและข้อจำกัดหลายอย่างใน HTTP/1.1 โดยมีจุดเด่นหลักๆ ดังนี้

1. Binary Protocol – HTTP/1.1 ใช้ข้อความ (text-based) ส่ง request/response ทำให้ต้อง parse ข้อความหลายรอบ – HTTP/2 เปลี่ยนเป็นไบต์ (binary) ส่งเป็นกรอบข้อมูล (frames) ทำให้ parse เร็วขึ้น และลดข้อผิดพลาดที่เกิดจากการตีความข้อความผิดพลาด
2. Multiplexing – HTTP/1.1 เปิด TCP connection ต่อไฟล์ (เช่น รูปภาพ, CSS, JS) ได้แค่ 6–8 concurrent requests ต่อโดเมน ทำให้ต้องรอหรือเปิด connection เพิ่มขึ้น – HTTP/2 ส่งหลายๆ request/response พร้อมกันผ่าน connection เดียว (single TCP connection) ด้วย stream แยกกันในระดับ frame จึงลด latency และไม่ต้องเปิด connection ใหม่บ่อยๆ
3. Header Compression (HPACK) – HTTP/1.1 ต้องส่ง header ซ้ำๆ (เช่น Cookie, User-Agent) บ่อยครั้ง ทำให้เกิด overhead มาก – HTTP/2 บีบอัด header ด้วย HPACK algorithm ช่วยลดจำนวนไบต์ที่ส่ง ช่วยให้ response ส่งเร็วขึ้น
4. Server Push – เมื่อไคลเอนต์ร้องขอหน้า HTML เซิร์ฟเวอร์สามารถ “push” ไฟล์ที่คาดว่าไคลเอนต์จะต้องใช้ (เช่น CSS, JS) ไปยังเบราว์เซอร์ก่อนที่เบราว์เซอร์จะร้องขอจริง ช่วยลด round-trip time – วิธีนี้ช่วยให้หน้าเว็บโหลดทรัพยากรที่จำเป็นได้ไวขึ้น
5. Prioritization – แต่ละ stream (request) สามารถกำหนดลำดับความสำคัญ (priority) ได้ เช่น ให้ CSS/JS สำคัญก่อนภาพประกอบ ช่วยให้ทรัพยากรสำคัญถูกโหลดก่อน
6. TLS บังคับ (ส่วนใหญ่) – HTTP/2 ออกแบบให้ใช้งานร่วมกับ TLS (HTTPS) เป็นหลัก ถึงแม้สเปคจะไม่บังคับ แต่เบราว์เซอร์ส่วนใหญ่เช่น Chrome/Firefox จะรองรับ HTTP/2 เฉพาะเมื่อเชื่อมต่อผ่าน HTTPS